দিঠকৰ পথৰ সপোনবোৰ...

সপোন-১: মই কলম এটা লৈ কাগজ এখনত অসমীয়াতে কবিতা এটা লিখিলো৷ ইয়াক কেমেৰাটোৰ  আগত ডাঙি ধৰাৰ লগে লগে ই সলসলীয়াকৈ আবৃত্তি কৰি দিলে৷ 

নেপথ্যত: মই এটা সাধাৰণ কলম লৈ অসমীয়াত এটা লিখা কবিতাটো কম্পিউটাৰটোৰ কেমেৰাটোৱে স্কেন কৰি 'শব্দ'লৈ পঠিয়াই দিলে৷ শব্দৰ "অপ্টিকেল কেৰেক্টাৰ ৰিকগ্নিচন" (Optical Character Recognition)-ৰ দ্বাৰা ইয়াক ইউনিকোড অসমীয়ালৈ ৰূপান্তৰ কৰা হ’ল৷  অৱশেষত টেক্স-টু-স্পিটচ্ (Text-to-Speech) প্ৰণালীৰ সহায়ত আবৃত্তি কৰি দিলে৷

সপোন-২:  মোৰ ব্যৱসায়ৰ চীনা অংশীদাৰ (Business Partner) এজনৰ লগত ভিডিঅ’-ছেটিঙৰ সহায়ত কথা পাতি আছো৷ 

নেপথ্যত:  মই কোৱা অসমীয়া কথাবোৰ 'শব্দ'ৰ ৱইচ-ৰিকগনিচন (Voice Recognition) প্ৰণালীৰ অংকীয়কৃত হ’ল৷ সেইবোৰ অসমীয়া-চীনা যান্ত্ৰিক অনুবাদনৰ সহায়ত চীনা ভাষালৈ ৰূপান্তৰ কৰা হ’ল৷ অৱশেষত সেইবোৰ চীনা টেক্স-টু-স্পিটচ্ এটাই পঢ়ি দিলে৷ আনহাতে গয়াং ঝাঙে কোৱা চীনা কথাবোৰ মই অসমীয়াত শুনিবলৈ পালো৷

সপোন-৩: মই লিখা উপন্যাসখনৰ ৩০০ পৃষ্ঠাৰ পণ্ডুলিপি ফটোকপি যন্ত্ৰটোত ভৰাই দিলো৷ মূহুৰ্ততে গোটেইখন ইংৰাজী, বঙালী, বড়ো, তামিল আদি বিভিন্ন ভাষালৈ অনুবাদ হৈ ওলাই আহিল৷