প্ৰতিবাদ -৭ (এক বিজ্ঞানভিত্তিক ধাৰাবাহিক কল্প-কাহিনী)

(পিছৰখিনি) ৰিকুৱে কি কৰিব, কি নকৰিব ভাৱিব নোৱাৰা হৈ গ’ল৷ সি চফাখনতে বহি বহি চিন্তা কৰিয়ে বহু সময় পাৰ পৰি দিলে৷ সময়বোৰ কেনেকৈ পাৰ হৈ গ’ল, সি গমেই নাপালে৷ এপাকত আইপিটিভিটো আপোনা-আপোনি বাজি উঠিল - সি হয়তো অজানিতে ৰিমোটটোত হেচা দিলে৷ 'নিতৌ-৩৬৫' চেনেলটো লাগি আছিল৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰিজিজুৰ কৰ্ম-নিষ্ঠা আৰু জীৱনপঞ্জীৰ ওপৰত এটা এখন চিত্ৰ-তথ্য দেখুৱাই আছে৷ তেওঁ প্ৰায় ২৪ ঘণ্টাই কাম কৰে৷ বিৰতি নোহোৱাকৈ৷ খোৱা-বোৱাতো বিশেষ ৰুচি নাই৷ কেবল কাম কাম আৰু কাম৷ মানুহজনক এতিয়াও বসয়ৰ চাপে চুব পৰা নাই৷ ২০ বছৰ আগতে যেনে আছিল, এতিয়াও তেনে হৈয়ে আছে৷

ৰিকুৱে যেন সকলো বুজি উঠিলে৷ ইতিমধ্যে বাহিৰত পোহৰ হৈছে৷ সি দৰ্জা খুলি বাহিৰলৈ চাই পঠিয়ালে৷  তাৰ যেন বিবেক আৰু আবেগৰ মাজত এক তোল-পাৰ যুদ্ধ লাগিছে৷ সি চিধাই ওচৰৰ পুলিচ-থানালৈ বুলি গতি কৰিলে৷ এখন এজাহাৰ দিবলৈ৷ তাৰ ভৰিবোৰ অসাৰ হৈ আহিছে, সি বহু কষ্ট কৰি গৈ থাকিল৷ থানাত তাৰ পুৰণি চিনাকী এচিপি গগৈক দেখা পালে৷ অন্ততঃ এজন চিনাকী মানুহ আছে৷ সদাই তামুল খাই থকা এচিপি গগৈৰ দাঁত কেইটা একেবাৰে ৰঙচোৱা৷ আজি সি তেওঁক দূৰৰ পৰা দেখি আচৰিত হ’ল৷ একেবাৰে ধক-ধককৈ বগা দাঁত৷ আধা টপা মুৰটোতো চুলি অলপ বেছিকৈ দেখিলে সি৷ তাৰ সন্দেহ হ’ল - জানোচা এচিপি গগৈয়ো  এটা .... একো বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি৷ গোটেইখন লাহে লাহে সলনি হৈ আহিছে৷ সি থানাত নোসোমালে৷ ওলাই আহিল৷ ওলায়েই অলপ দূৰত সি 'গুবেৰ' এখন ৰৈ থকা দেখিলে৷ তাৰ প্ৰতিবাদী মনতো জাঙোৰ খাই উঠিল৷ সি ৰ’ব নোৱাৰিলে৷ ওচৰতে পোৱা লাঠি এডাল লৈ সি গুবেৰখনক প্ৰহাৰ কৰিবলৈ চো-চা মাৰি গ’ল৷

~সমাপ্ত~

গল্পটো কেনে লাগিল, তলত মন্তব্য দি জনালে বৰ ভাল পাম৷
-বিক্ৰম