বিলুপ্তি-১ (এক ভয়ানক কল্প-বিজ্ঞান ধাৰাবাহিক)

-"হেল্লো, আকাশ-হাৱেলী!"
-"স্বাগতম, ৰংঘৰ"
-"সংযোজনৰ বাবে দ্বাৰ সাজু আছেনে?"
-"নিশ্চয়, ৰংঘৰ৷ দ্বাৰ নং-২ সাজু আছে৷"
-"ধন্যবাদ৷ আমি দ্বাৰ নং-২ দিশে  আগবাঢ়ি আহিছো৷"
-"সেউজ-চাকি, আগবাঢ়ক৷ আমি আপেক্ষা কৰি আছো৷"

কেই মিনিট মানৰ পিছত -
-"ৰংঘৰ! ৰংঘৰ!"
-"হয়, কওক, আকাশ-হাৱেলী"
-"আপোনালোক আমাৰ দৃষ্টিগোচৰ হৈছে৷ ৰাডাৰ-তথ্য মতে আপোনালোক ২.৬৭ কিমি নিলগত আছে৷"
-'হয়, আপোনালোকো আমাৰ দৃষ্টি-গোচৰ হৈছে৷ দ্বাৰ নং-২ আমাৰ দিশে আছেনে?"
-"ইতিবাচক৷ দ্বাৰ নং-২ আপোনালোকৰ দিশে আছে৷ পাৰষ্পৰিক দূৰত্ব ১.৩৪ কিমি৷"
-"ধন্যবাদ, আকাশ-হাৱেলী!"

আৰু কেই মিনিট মানৰ পিছত -
-"আকাশ-হাৱেলী, কাষ চাপি আহিছো৷ পাৰষ্পৰিক দূৰত্ব ২০২ মিটাৰ৷"
-'ৰংঘৰ, সঁহাৰি জনাইছো৷ পাৰষ্পৰিক দূৰত্ব ১৯০ মিটাৰ৷ দ্বাৰ নং-২ সাজু৷ চাপ-সন্তুলক কোঠা প্ৰস্তুত৷ 'মহাবাহু-৩' প্ৰস্তুত৷"
-"ধন্যবাদ, আকাশ-হাৱেলী৷ আমি 'মহাবাহু-৩' এ ঢুকি পোৱা দূৰত্বত উপস্থিত৷ গতিবেগ সন্তুলনকাৰী ৰকেট প্ৰজ্বলন আৰম্ভ৷"
-"স্বয়ংচালিত নিয়ন্ত্ৰণ সক্ৰিয়৷ মহাবাহু-৩ এ আপোনালোকক খামুছি ধৰিবলৈ চেষ্টা চলাইছে৷ সাৱধান, ধৰ্য্য ধৰক৷ সাৱধান, ধৰ্য্য ধৰক৷"

কিছু মুহূৰ্ত সকলো নিঃশব্দ৷
-"প্ৰথম প্ৰয়াসতে সফল্য"
-"বাংগালুৰু, বাংগালুৰু ...."
-"হয়, আকাশ-হাৱেলী আৰু ৰংঘৰ, বাংগালুৰু নিয়ন্ত্ৰণ কক্ষৰ পৰা সহাঁৰি জনাইছো৷"
-"বাংগালুৰু, আকাশ-হাৱেলীয়ে কৈছো৷ মহাবাহু-৩এ সফলতাৰে কাৰেংঘৰ খামুছি ধৰিলে৷ সকলো নিয়ন্ত্ৰণত৷ এতিয়া দ্বাৰ  নং-২ত ৰংঘৰ সংযোজন কৰাৰ অনুমতি বিচৰা হ’ল৷"
-"আভিনন্দন দুয়োকো৷ অনুমতি দিয়া হ’ল৷"
-"ধন্যবাদ, বাংগালুৰু৷"
-"ৰংঘৰ, ৰংঘৰ!"
-"হয় আকাশ-হাৱেলী, আমি পৰবৰ্তী নিৰ্দেশৰ বাবে প্ৰস্তুত৷"
-"ভাল বাৰু৷ মহাবাহু-৩ ইতিমধ্যে আপোনালোকক দ্বাৰ নং-২ সমিপলৈ লৈ আহিছে৷ ৰংঘৰৰ মুখ্য-দ্বাৰ প্ৰস্তুত নে?"
-"হয়, প্ৰস্তুত৷"
-"ধন্যবাদ৷ সংযোজন প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ কৰা হৈছে৷ দুই দ্বাৰৰ খলপাসমূহ খাপ-খোওৱা হৈছে৷ সফলতা৷ বায়ু পথৰুদ্ধ কৰা হ’ল৷  সফলতা৷ এতিয়া আকাশ-হাৱেলীৰ চাপ-সন্তুলক কোঠা সক্ৰিয় কৰি দিয়া হৈছে৷"
-"ধন্যবাদ, আকাশ-হাৱেলী৷ ৰংঘৰৰ চাপ-সন্তুলক কোঠা সক্ৰিয় কৰি দিয়া হৈছে৷"

কেইচেকেণ্ড মানৰ পিছত৷
-"চাপৰ ব্যৱধান শূন্য হ’ল৷ দ্বাৰ নং-২ মুকলি কৰা হৈছে৷"
-"চাপৰ ব্যৱধান শূন্য - ইতিবাচক৷ ৰংঘৰৰ মূখ্যদ্বাৰ মুকলি কৰা হ’ল৷"

এইদৰেই সম্পাদন হ’ল দক্ষিন এছিয়া মহাকাশ প্ৰতিস্থানৰ মহাকাশ আস্থান - "আকাশ-হাৱেলী" আৰু অসম-মডিউল "ৰংঘৰ"ৰ কক্ষপথস্থ সংযোজন - মহাবাহু-৩ নামৰ 'যান্ত্ৰিক হাত' খনৰ সহায়ত৷

"আকাশ-হাৱেলী"-ৰ কামাণ্ডাৰ কেপ্টেইন খান্নাই ৰংঘৰত অহা মহাকাশচাৰী দুজন - ড. য়ুমনা হাজৰিকা আৰু জেকব ৰংপিক আকুৱালী ল’লে ৷

"বাংগালুৰু, ৰংঘৰৰ দুয়ো মহাকাশচাৰী আকাশ-হাৱেলীত সুকলমে উপস্থিত হ’লহি৷" - কেপ্টেইন খান্নাই ঘোষণ কৰিলে৷

বাংগালুৰু নিয়ন্ত্ৰণ কক্ষৰ পৰা শুণিব পোৱা গ’ল - "সহৃদয় অভিনন্দন, বাংগালুৰু মিচন কন্ট্ৰ’ল, আকাশ-হাৱেলীৰ কৰ্মীদল আৰু ৰংঘৰৰ মহাকাশচাৰীদ্বয় - সকলোকৈ সহৃদয় অভিনন্দন৷"

মাতটো অলপ চিনাকী, চিনাকী লাগিল, কিন্তু সেইটো মিছন-কন্ট্ৰল ড. ৰাংগাৰেড্ডীৰ মাত নাছিল৷ আকাশ-হাৱেলীত উপস্থিত সকলোৱে আচৰিত হৈ ইজনে-সিজনৰ ফালে চালে৷  এনেতে জীৱন্ত-চিত্ৰ আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ সেই দেখুন প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰিজুজু !! মিচিকিয়া হাঁহিটিয়ে তেওঁ হাত-চাপৰি দি পৰ্দাত বিৰাজ কৰিলে৷ কাষত ড. ৰাংগাৰেড্ডী আৰু আন বিজ্ঞানীসকল৷

আগলৈ...

বিৱৰ্তন - scanned copies

Read the Unicode Version here.

A science fiction story authored by me published in famous Assamese fortnightly Prantik 1-15 March 2017. In this story, I am talking about a new species - "Homo Cyber Sapiens", a new country -"United States of South Asia" and hinting who would be the prime minister. The story revolves around the lives of two childhood buddies - Rakibul Ahmed and Nripen Sharma, who became Advanced Physics researchers and  hardcore non-believers.

বিৱৰ্তন (এক বিজ্ঞানভিত্তিক কল্প-কাহিনী)

[প্ৰান্তিক, ১-১৫ মাৰ্চ ২০১৭ সংখ্যাত প্ৰকাশিত]

A science fiction story authored by me published in famous Assamese fortnightly Prantik 1-15 March 2017. In this story, I am talking about a new species - "Homo Cyber Sapiens", a new country -"United States of South Asia" and hinting who would be the prime minister. The story revolves around the lives of two childhood buddies - Rakibul Ahmed and Nripen Sharma, who became Advanced Physics researchers and  hardcore non-believers.

গুৱাহাটী সুপ্ৰতিভ নগৰ, ২০৩৬ চনৰ এটা দেওবাৰৰ ৰাতিপুৱা৷

আজি নিৰ্বাচনৰ দিন৷ ৰিকুৱে পুৱাৰ জলপান গ্ৰহণ কৰি কৰিয়ে মতদান দি দিনটোলৈ আজৰি হৈ লওঁ বুলি ভাৱিলে৷ নিজৰ 'আধাৰ' একক চিনাকী পত্ৰ (Unique Identity Card) খনৰ সহায়ত ঘৰতে বহি বহি মতদান কৰিব পাৰি৷ নিৰ্বাচন আয়োগ আৰু ভাৰতীয় বিশিষ্ট চিনাকী প্ৰাধিকৰণৰ এই নতুন যুটীয়া প্ৰকল্পত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ চাৰিওফালে বিজ্ঞাপন৷ ফেইচভোটৰ (FaceVote.Com) জালস্থানত প্ৰবেশ কৰিবলৈ বিচাৰোতে ৰিকুৰ কোলাতলোৱাটোৰ (laptop computer) পৰ্দাত বাৰ্ত্তা আহিলে - "আধাৰ ব্যৱহাৰ কৰক"৷ কোলাতলোৱাটোৰ সোঁফালে থকা অকনমানি ফাকটোত 'আধাৰ'-পত্ৰখন ভৰাই দি "হ’ব দিয়ক" বুটামটোত টিপি দিলে৷

"স্বাগতম!!" বাৰ্ত্তাৰে তাক জালস্থানৰ সুৰক্ষিত অঞ্চললৈ আদৰণি জনোৱা হ’ল৷ তাত তাৰ সমষ্টিত প্ৰতিদন্দ্বিতা কৰা প্ৰাৰ্থীকেইজনৰ সবিশেষ তালিকা এখন পোৱা গ’ল৷ প্ৰতেকৰে জীৱন বৃত্তান্ত, পাৰ্থিৱ-অপাৰ্থিৱ সম্পদৰ সবিশেষ,  অপৰাধ-(অভি)লেখ আদিৰ লগতে তেওঁলোকৰ নিৰ্বাচনী প্ৰতিশ্ৰুতিও পোৱা গ’ল৷ কথাবোৰ ভাৱি-গমি ৰিকুৱে এজনক ভোট দিলে৷ নিৰ্দিষ্ট স্থানত টিপা মৰাৰ লগে লগে এখন নিশ্চিতকৰণ পৃষ্ঠা আহিল৷ তাতো "হ’ব দিয়ক" বুটামটোত টিপি দিলে আৰু তাৰ গোপন ভোট নথিভুক্ত হৈ গ’ল৷

ভোট দি, জলপান শেষ কৰি, গা-পা ধুই তৈয়াৰ হোৱাত লাগি গ’ল৷ আজি তাৰ দিনৰ ভোজনৰ বাবে এক বিশেষ নিমন্ত্ৰণ আছে৷ এই নিমন্ত্ৰণটোলৈ ৰিকুৱে বহু দিনৰ পৰা যেন বাট চাই আছিল৷ ভাল পোছাক এযোৰ উলিয়াই সি পিন্ধিলে৷ স্মাৰ্টফোনটোৰ সহায়ত 'গুৱাপ' এখন মাতি পঠিয়ালে৷ দুই মিনিটমানৰ ভিতৰতে তাঁহাতৰ পদুলিমুখত 'গুৱাপ' এখন আহি পালহি৷ স্বয়ংচালিত ' গুৱাপ' খনত প্ৰবেশ কৰাৰ লগে লগে ৰিকুৱে দিয়া গন্তব্য স্থানলৈ ই গতি কৰিবলৈ ধৰিলে৷ গুৱাহাটীৰ স্বয়ংচালিত ৰাজহুৱা যান বা Guwahati Autonomous Public Vehicle বা চমুকৈ ‘গুৱাপ’ (GUAPV) বিলাক বাহিৰৰ পৰা দেখাত পুৰণি যুগৰ মাৰুতি-৮০০ খনৰ দৰে হ’লেও, ইয়াৰ চালকৰ বাবে স্তেয়েৰিং হুইল, ব্ৰেইক্‌, এক্সেলেৰেটৰ আদি একো নাই৷ কেবল স্পৰ্শকাতৰ পৰ্দা এখন৷ জন-অৰণ্য, যান-অৰণ্যৰ মাজেৰে বাট নেওচি ই সুকলমে গৈ থাকিল৷ 'গুৱাপ'খনে ইয়াৰ চাৰিওফালে থকা বহুতো সংবেদনশীল কেমেৰা, চ’নাৰ আদিৰ সহায়ত মানুহতকৈও ভালকৈ 'দেখে'৷ কেইবা লাখ কিলোমিটাৰ গাড়ী চলোৱাৰ 'অভিজ্ঞতা'ৰে সমৃদ্ধ কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্বাটোৰ গাড়ী চলোৱাৰ অবিশ্বাস্য নিপুণতা৷ ভাৰতীয় আলি-বাটত সঘনে মুখামুখি হোৱা ৰিক্সা, চাইকেল, বাইক-স্কুটাৰ, সৰু গাড়ী, ডাঙৰ গাড়ী, গৰু-ছাগলী-হাতী-মানুহ আদি সকলো ই চিনাক্ত কৰিব পাৰে আৰু অনায়সে বাট নেওচি গৈ থাকিব পাৰে৷ ট্ৰেফিক লাইট নথকা তিনি আলি, চাৰি আলি আদিতো ই অতি সুদক্ষতাৰে পাৰ হৈ যাব পাৰে৷ প্ৰয়োজন সাপেক্ষে ই পেঁপাটিও জোৰকৈ বজাই দিয়ে৷ মুঠৰ ওপৰত মানৱ চালকতকৈ ইয়াক বেছিকৈহে ভৰষা কৰিব পাৰি৷

নিৰ্ভয়েৰে ৰিকু গৈ থাকিল৷ প্ৰথম অহাৰ ৫ বছৰৰ ভিতৰতে আজি গুৱাহাটিত প্ৰায় ৫০০০খন 'গুৱাপ' হ’লগৈ৷ ই অতি জনপ্ৰিয় হৈ আহিছে৷ মানুহে আট’, টেক্সি আদিৰ সলনি 'গুৱাপ' ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ লৈছে৷ এইবোৰ বহু গুণে সস্তা আৰু নিৰাপদ বুলি পৰিগণিত হৈছে৷

Swachch Bharat vs GMC

আমাৰ গুৱাহাটীৰ ঘৰৰ সন্মূখৰ আলিবাটটো আজি দুদিনমান ধৰি চফা হৈয়েই আছিল৷ ৰাতিপুৱা অলপ মৰ্নিং-ৱাক কৰিব পাৰিছিলোঁ৷ এদিন দেখিলোঁ পৌৰসভাৰ কিছুমান কৰ্মী আহি গেলা নলাবোৰৰ পৰা কৃষ্ণবৰণীয়া আবৰ্জনাবোৰ খান্দি উলিয়াই ৰাষ্টাৰ কাষতে পেলাই থলে৷ তাৰ ওপৰেদি গাড়ীবোৰ গৈ সকলো চেদেলি ভেদেলি কৰি পেলালে৷ গোটেইখন ক’লা মলময় হৈ পৰিল৷ খোজ কাঢ়ি যাবলৈ ঘীণ ল’গা হ’ল৷ ৰাষ্টাটোৰ সৌন্দৰ্য্য কাঢ়ি নিয়াৰ লগতে এই কাৰ্যই গোটেই পৰিবেশটো অস্বাস্থ্যকৰ কৰি পেলালে !!

We used to go for morning walk and our kids used to play and ride bycles in the evening in Ashok Path and Sanjog Path of Beltola Area of Guwahati. One find morning, we saw few workers from Guwahati Municipal Corporation and/or PWD dept started to dig out the dirty drains and left the black unhygienic mud on the roadside for days (photograph attached for your reference). With vehicular traffic, the dirt started to spread out and make the road very dirty and unhygienic. We feel uncomfortable to walk in this previously beautiful road and we can no longer allow the kids to play and ride bicycles in the road. We have repeatedly complained to the corporation, however, no action has been taken for days. They often give the logic that the wet mud need to dry so that it can be picked up for disposal. This is completely unacceptable as the wet black mud have the higher risk of spreading various deseases. They can make provisions like placing non-leaking plastic-sheets in the track or use a water-proof tanker for carrying these dirt.

 This is actually a common sight in various parts of Guwahati city. At a time when the Modi govt is promoting "Swachch Bharat", thanks to GUWAHATI MUNICIPAL CORPORATION for reversing the govt`s efforts.

প্ৰতিবাদ -৭ (এক বিজ্ঞানভিত্তিক ধাৰাবাহিক কল্প-কাহিনী)

(পিছৰখিনি) ৰিকুৱে কি কৰিব, কি নকৰিব ভাৱিব নোৱাৰা হৈ গ’ল৷ সি চফাখনতে বহি বহি চিন্তা কৰিয়ে বহু সময় পাৰ পৰি দিলে৷ সময়বোৰ কেনেকৈ পাৰ হৈ গ’ল, সি গমেই নাপালে৷ এপাকত আইপিটিভিটো আপোনা-আপোনি বাজি উঠিল - সি হয়তো অজানিতে ৰিমোটটোত হেচা দিলে৷ 'নিতৌ-৩৬৫' চেনেলটো লাগি আছিল৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰিজিজুৰ কৰ্ম-নিষ্ঠা আৰু জীৱনপঞ্জীৰ ওপৰত এটা এখন চিত্ৰ-তথ্য দেখুৱাই আছে৷ তেওঁ প্ৰায় ২৪ ঘণ্টাই কাম কৰে৷ বিৰতি নোহোৱাকৈ৷ খোৱা-বোৱাতো বিশেষ ৰুচি নাই৷ কেবল কাম কাম আৰু কাম৷ মানুহজনক এতিয়াও বসয়ৰ চাপে চুব পৰা নাই৷ ২০ বছৰ আগতে যেনে আছিল, এতিয়াও তেনে হৈয়ে আছে৷

ৰিকুৱে যেন সকলো বুজি উঠিলে৷ ইতিমধ্যে বাহিৰত পোহৰ হৈছে৷ সি দৰ্জা খুলি বাহিৰলৈ চাই পঠিয়ালে৷  তাৰ যেন বিবেক আৰু আবেগৰ মাজত এক তোল-পাৰ যুদ্ধ লাগিছে৷ সি চিধাই ওচৰৰ পুলিচ-থানালৈ বুলি গতি কৰিলে৷ এখন এজাহাৰ দিবলৈ৷ তাৰ ভৰিবোৰ অসাৰ হৈ আহিছে, সি বহু কষ্ট কৰি গৈ থাকিল৷ থানাত তাৰ পুৰণি চিনাকী এচিপি গগৈক দেখা পালে৷ অন্ততঃ এজন চিনাকী মানুহ আছে৷ সদাই তামুল খাই থকা এচিপি গগৈৰ দাঁত কেইটা একেবাৰে ৰঙচোৱা৷ আজি সি তেওঁক দূৰৰ পৰা দেখি আচৰিত হ’ল৷ একেবাৰে ধক-ধককৈ বগা দাঁত৷ আধা টপা মুৰটোতো চুলি অলপ বেছিকৈ দেখিলে সি৷ তাৰ সন্দেহ হ’ল - জানোচা এচিপি গগৈয়ো  এটা .... একো বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি৷ গোটেইখন লাহে লাহে সলনি হৈ আহিছে৷ সি থানাত নোসোমালে৷ ওলাই আহিল৷ ওলায়েই অলপ দূৰত সি 'গুবেৰ' এখন ৰৈ থকা দেখিলে৷ তাৰ প্ৰতিবাদী মনতো জাঙোৰ খাই উঠিল৷ সি ৰ’ব নোৱাৰিলে৷ ওচৰতে পোৱা লাঠি এডাল লৈ সি গুবেৰখনক প্ৰহাৰ কৰিবলৈ চো-চা মাৰি গ’ল৷

~সমাপ্ত~

গল্পটো কেনে লাগিল, তলত মন্তব্য দি জনালে বৰ ভাল পাম৷
-বিক্ৰম

প্ৰতিবাদ -৬ (এক বিজ্ঞানভিত্তিক ধাৰাবাহিক কল্প-কাহিনী)

(পিছৰখিনি) নিপনৰ মাকে কৈ গ’ল - "আজি ছমাহমানেই হ’ল৷ সি এই সংসাৰ এৰি বহুদূৰলৈ গুছি গ’ল৷ কিবা অজান ৰোগত ভোগিছিলে৷ ডাক্তৰে ধৰিবই নোৱাৰিলে কি হৈছিল৷ শেষমুহূৰ্তলৈকে সি কিন্তু বেছ ফুৰ্তিতেই আছিল৷ একো কষ্ট পোৱা নাছিল হয়তো৷
কৌতুহলবশত ৰিকুৱে সুধিলে - "কি হৈছিল তাৰ? মানে জৰ, বমি নে কি?"
-"নাই সেইবোৰ একো নাই৷ সি জীবন্তে মৃত শৰীৰৰ দৰে হৈ পৰিল৷ দিনে-ৰাতি কেবল স্মাৰ্টফোনডালত কিবা টিপা-টিপি কৰি থাকে৷ একেবাৰে আসক্ত৷ টোপনি নাই, ভোক নাই৷ তাৰ শৰীৰটো শুকাই-খীণাই আহিল, ক্ৰমে গোন্ধাব ধৰিলে যেন এটা ঘুৰি-ফুৰা মৃত দেহ৷ এদিন হঠাৎ তাৰ চাল-চলন বন্ধ হৈ গ’ল৷ ডাক্তৰে কোৱা মতে সি সাতদিনমান আগতেই শেষ নিশ্বাস পেলাইছিলে৷ কি আচৰিত কথা! এতিয়ালৈকে পৃথিৱীত মাত্ৰ দুটা কেচ হে পোৱা গৈছে৷ সি যোৱাৰ কেইদিনমানৰ পিছত অভ্ৰমিকা নামৰ গাভৰু ছোৱালী এজনীও..." ৰিকু জিকাৰ খাই উঠিল - "কি? অভ্ৰমিকা সঁচা ছোৱালী আছিল?" - "অ’ কিয়? এজনী বৰ ধুনীয়া ছোৱালী আছিল৷ তাইক মই নিজে দেখিছোঁ, নিপনৰ দৰেই তাইক সেই অজান ৰোগে পালে৷ তাই ---"

ৰিকুৱে আৰু সেইবোৰ শুনি থাকিব নোৱাৰিলে৷ সি নিপনৰ মাকক বিদাই দি ঘৰ মূখে খোজ দিলে৷ তাৰ মনত বহু কথাই তোল-পাৰ লগাবলৈ ধৰিলে৷ সি এবাৰ ভাৱিলে পুলিচক এজেহাৰ দি অহাটো ভাল হ’ল - এক বিৰাট ষড়যন্ত্ৰ চলি আছে৷ সেই 'গুবেৰ'বোৰ আক্ৰমণ কৰা, 'কৰেংঘৰ'ৰ ড্ৰোনবোৰ আক্ৰমণ কৰা মানুহবোৰ এই ৰোগত ভোগালোক৷ কথাবোৰ ভাৱি ভাৱি আহি সি ঘৰেই পালেহি৷ পুলিচ থানালৈ যোৱা নহ’ল৷ তাৰ ভাগৰো লাগিছিলে৷ অলপ জীৰণি লৈ পিছত যাব বুলি যি ঘৰত সোমাল৷

বিচনাত সি পৰি সি অলপ শুবলৈ চেষ্টা কৰিলে৷ বহু সময় এনেকৈ পাৰ হৈ গ’ল৷ টোপনি নাহিল৷ তাৰ দেখোন ভোকো লগা নাই৷ ইতিমধ্যে বাহিৰত এন্ধাৰ হ’ল৷ বিচনাৰ একাষত পৰি থকা তাৰ ফোনটো আকৌ বাজি উঠিল৷ তাৰ সেইটো স্পৰ্শ কৰিবলৈও কিছু ভয় লাগিল৷ তথাপিও সি ফোনটো হাতত ল’লে৷ ইতিমধ্যে কেইবাটাও 'অভ্ৰমিকা'ৰ মিচ-কল৷ দুটামান নিপনৰো মিচ-কল৷ এইবাৰ কোনোবা এটা অচিনাকী নম্বৰৰ পৰা অহা ফোন৷ সি কলটো ৰিচিফ কৰিলে - "হেল্লো?"
-"ৰিকু?"
-"হয়, মই ৰিকুৱে কৈছো, কোনে কৈছে?"
-"ময়ো ৰিকু, এটি নতুন ৰিকু৷"
ৰিকুৰ দৰেই একেই মাত৷ একেই সুৰ৷
-"কোন হয়? আৰু কোন ৰিকু আছে? মই হে ৰিকু !!"
-"যি হয়, ভালৰ কাৰণেই হয়, ৰিকু৷ মই তোমাৰ চাইবাৰ-প্ৰতিবিম্ব৷"
-"মানে?"
-"তোমাৰ শৰীৰ তোমাৰ লগত৷ কিন্তু তোমাৰ মানস-পটৰ প্ৰতিবিম্ব ইতিমধ্যে 'কপি' কৰা হৈ গৈছে আমাৰ চেৰ্ভাৰত৷ এতিয়া তোমাক সেই ক্ষন্তেকীয়া শৰীৰৰ আৰু কোনো প্ৰয়োজন নাই৷"
-"কি হৈছে মোৰ? মোৰ শৰৰীত কি কৰিলা তোমালোকে?"
-"সকলো বুজাই দিম ৰবা৷ তোমাৰ লগত মুখা-মুখিকৈ কথা পাতি কথাবোৰ বুজাই দিয়াই ভাল হ’ব৷ স্কাইপ অন কৰাচোন৷"
ৰিকুৱে স্কাইপ অন কৰিলে, ভিডিঅ’-চেট আৰম্ভ কৰিলে৷ সিটোফালে সোঁমাজত "নতুন ৰিকু", এফালে নিপন আৰু আনফালে অভ্ৰমিকা৷ ৰিকুৰ চকু কপালত উঠিলে৷ সিফালৰ পৰা "নতুন ৰিকু"-এ আকৌ ক’বলৈ আৰম্ভ কৰিলে - "চোৱা ৰিকু, মানৱ শৰীৰ অস্থায়ী, মৰণশীল৷ ইয়াৰ আন কিছুমান প্ৰতিবন্ধতাও আছে৷ আমি যদি এটা উন্নত শৰীৰৰ গৰাকী হ’ব পাৰো, আপত্তি কি? যিটো শৰীৰৰ ভাগৰ নালাগে, টোপনি নধৰে, লোভ-মোহ নাই, খং-ৰাগ নাই, যৌন অনুৰাগ নাই, চিৰ যৌৱন হৈ থাকে, ভাবি চোৱাচোন আমি কিমান মনোযোগ দি কাম কৰিব পাৰিম, ব্যৱসায়-বাণিজ্য, গৱেষণা, ৰজনীতি, দেশ-সেৱা আদি যি কামেই নকৰো, কিমান ক্ষিপ্ৰতাৰে উন্নতি কৰিব পাৰিম? সেয়ে আমাৰ এই গোপন গৱেষণাকাৰত আমি সাঁজি উলিয়াইছো - এই জৈৱ-যান্ত্ৰিক বা বায়’-মেকানিকেল অৱয়ববোৰ৷ যিটো আচল শৰীৰ পৰা এইবোৰ নকল কৰা হৈছে, সেইবোৰ সৈতে এইবোৰ জৈৱ-যান্ত্ৰিক ৰবটবোৰ দেখাই-শুনাই হুবহু একেই৷ আনকি আমি মানস-পটো নকল কৰি উলিয়ালৈ সক্ষম হৈছো৷"
ৰিকুৱে কথাবোৰ শুণি গ’ল৷ একো বিশ্বাস কৰিব নোবাৰিলে৷ তাৰ বৰ জোৰে খঙো উঠিল সেই যন্ত্ৰবোৰলৈ৷
ভিডিঅ’-চেটৰ পৰ্দাখনত নতুন-ৰিকুহঁতৰ পিছফালে দেখা গ’ল ড. পিকেক৷ ৩২টা দাঁত নিকটাই সকলোবোৰ চাই আছিল৷
নতুন-ৰিকুৱে কৈ গ’ল - "এতিয়া সেই পাৰ্থিৱ শৰীৰৰ প্ৰয়োজন নাই৷ সেয়ে তোমাৰ সেই শৰীৰত আমি কিছুমান 'নেন’বট' এৰি দিছোঁ৷ সেইবোৰে তোমাৰ শৰীৰটো লাহে লাহে অসাৰ কৰি আনিব৷ তুমি গ’ম নোপোৱাকৈয়ে, কোনো কষ্ট নোপোৱাকৈয়ে সেই শৰীৰ এৰিব পাৰিবা৷ আনহাতে সেই নেন’বট বোৰে তোমাৰ শৰীৰৰ অৱশিষ্ট তথ্যসমূহ সংগ্ৰহ কৰি আমালৈ পঠিয়াই দিব আৰু আমি সেইবোৰ তোমাৰ এই উন্নত-মানৰ নতুন শৰীৰটোত সুকলমে সংস্থাপন কৰি ল’ম৷"

ভিডিঅ’-চেটৰ পৰ্দাখন বন্ধ হৈ গ’ল৷

(আগলৈ---)

প্ৰতিবাদ -৫ (এক বিজ্ঞানভিত্তিক ধাৰাবাহিক কল্প-কাহিনী)

(পিছৰখিনি) ৰিকু ঘৰ পালেহি৷ ঘৰ পায়েই আই-পি-টি-ভিটো চলালে৷ সেই অচিনাকী-অদ্ভূত মানুহবোৰে স্বয়ং-চালিত যন্ত্ৰ-পাতিবোৰক আক্ৰমণ কৰাৰ কিবা বাতৰি আছেনেকি চাবলৈ৷ 'নিতৌ-৩৬৫' চেনেলত আহি আছে ভাৰতৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী শ্ৰীমান ৰিজিজুৱে বঙ্গোপ সাগৰৰ সোমাজত নিৰ্মাণ কৰা 'গেছ-হাইড্ৰেট এক্সট্ৰেকচন' প্ৰকল্পত ভ্ৰমণ কৰিবলৈ যোৱাৰ এক প্ৰতিবেদন৷  প্ৰতিবেদনৰ মতে বঙ্গোপ সাগৰৰ লগতে আৰৱ সাগৰ, ভাৰত মহাসাগৰ আদিৰ তলিত বহু নিযুত-কৌটি মেট্ৰিক-টন মিঠেইন গেছ আৰু পানীৰ এক জটিল মিশ্ৰ - 'গেছ-হাইড্ৰেট' জমা হৈ আছে৷ এইবোৰ নিষ্কাশন কৰি ইন্ধন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ এই প্ৰকল্প হাতত লোৱা হৈছে৷ 'জীৱন্ত-খবৰ' চেনেলত আহি আছে কাজিৰঙাত চোৰং-চিকাৰীৰ পৰা গড় ৰক্ষা কৰিবলৈ লোৱা  অত্যাধুনিক ব্যৱস্থাৰ এক প্ৰতিবেদন৷ প্ৰাপ্ত-বসস্ক গড়বোৰৰ খড়্গৰ আগটোত স্থাপন কৰা হৈছে - আত্ম-ৰক্ষক লেজাৰ-গান৷ কোনোবাই আক্ৰমণ কৰিবলৈ আহিলেই লেজাৰ ৰশ্মীৰে প্ৰত্যুত্তৰ দিয়া হয়৷ 'অসমীয়াত বা-বাতৰি' চেনেলত দেখুৱাই আছে গোলকীয় জলবায়ু সলনিৰ গুৱাহাটিত হোৱা প্ৰভাৱ৷ ক’তো একো বাতৰি নাই সি দেখি অহা কাণ্ডবোৰৰ৷ হয়তো সংবাদ-দ্বাতাসকলে খবৰ পোৱাই নাই৷

সি তাৰ পুৰণি-স্কুলীয়া বন্ধু নিপনলৈ ফোন কৰিলে৷
-"নিপন, ভালনে?"
-"অ’ আছো৷ ভালেই৷ হঠাৎ ফোন কৰিলি যে? কি হ’ল?"
-"তই অভ্ৰমিকাক চিনি পাৱ?"
-"অ, পাও৷ কিয় নাপাম, মোৰ ভাবি-নবৌক?" নিপনে অলপ জোকোৱাৰ সুৰত ক’লে৷
-"ধেত ৰ চোন৷ কথাটো অলপ চিৰিয়াচ৷ তই এতিয়া ক’ত? মই তোক লগ কৰি কথাবোৰ ক’ম৷"
-"কি চিৰিয়াচ ঔ? ফোনেতে ক না, কি হ’ল?"  নিপনৰ মাতৰ সুৰ সলনি হোৱা নাই৷ এতিয়াও যেন সি ৰিকুক জোকাই আছে৷
-"নাই, ফোনত ক’ব নোৱাৰি৷ মই আহি আছো, তোৰ ঘৰলৈ৷"
নিপনে কিবা ক’ব বিচাৰিছিলে, কিন্তু সি ফোনটো কাটি দিলে৷ নিপনে কল-বেক কৰিলে৷ ৰিকুৱে কিন্তু ফোন নুঠালে৷ সি ভাৱিলে নিপনক বহুদিন দেখাও নাই, এবাৰ লগ কৰি অহাত কি আপত্তি? তাৰ ঘৰ ৰিকুৰ ঘৰৰ পৰা খোজ কাঢ়ি যাব পৰা দূৰত্বত৷

নিপনৰ ঘৰ পাই, কলিং-বেল বজালে৷ নিপনৰ মাকে দৰ্জাখন খুলি দিলে৷
-"অ’ ৰিকু, আহা" এক গহীন মাতেৰে মাকে তাক মাতি বহিবলৈ দিলে৷ "তুমি ভালে আছানে?"-মাকে বহিব দি ৰিকুক সুধিলে৷
-"অ, মই ভালেই আছো, খুড়ী৷"
-"চাহ খাবা নে গৰমত ঠাণ্ডা চৰপত এগিলাছ দিওঁ?"
-"খুড়ী, আপুনি সেইবোৰ একো কৰিব নালাগে৷ মই নিপনৰ লগত কিবা কথা এটা পাতিবলৈহে আহিছো৷ সি ক’ত?"
নিপনৰ মাক ৰিকুৰ প্ৰশ্নত থমকি ৰ’ল৷ এক বিস্ময়ভৰা চাওনিৰে ৰিকুৰ ফালে চাই তেখেতে সুধিলে - "কি? তুমি নিপনৰ খবৰ নোপোৱা নেকি?"
-"কি খবৰ? নিপনৰ লগতটো মই প্ৰায়েই কথা...."
ৰিকুও থমকি ৰ’ল৷ সি মনেই কৰা নাছিলে - সি বহি থকা চ’ফাখনৰ সন্মূখৰ সৰু টেবুলখনত নিপনৰ ফুলৰ মালাৰে সজ্জিত এখন ফটো৷ ওচৰতে প্ৰজ্বলিত এগছি চাকি৷
(আগলৈ---)